zaterdag 5 december 2015
Geheugen
Wat ik eigenlijk wou zeggen; het gevoel dat hij hier zo goed beschrijft
is een nieuw ontdekt streven voor mij. Ik wil mij kant als functie
binnen de maatschappij kwijt. Voor een groot deel heb ik mijn geheugen
verkocht aan de computer. Ik produceer ellenlange documenten met 'stream
of conciousness-achtige' teksten. Met heimwee kijk ik terug naar mijn
sporadisch goed geformuleerde zinnen. Ik heb een deel van mijn
biologische – hier, maar vooral altijd te verstaan als de wetenschap
van het levende – geheugen overgedragen aan een signaalverwerker. We
hebben hier te maken met een dood geheugen, of eigenlijk een materieel
geheugen, want het heeft niet geleefd, noch is het gestorven. Met
weemoed kijk ik naar de eruditie van mijn leraar. Dit zijn we dus
definitief kwijt. We zijn niet meer in staat om antwoord te geven op een
vraag zonder de hulplijnen. Alleen mijn teksten zijn nog erudiet en
spitsvondig. Maar die bevinden zich dus in een dood geheugen. Het is
niet dat ik zo graag mijn biologisch levende geheugen verruil voor dat
perfecte materiĆ«le geheugen. Het is iets wat mij overkomt.´
Abonneren op:
Posts (Atom)